De dag van de diagnose rijden pa en ik stilletjes naar huis. Zoveel vragen waar we geen antwoord op hebben of krijgen. We stappen op deze trein en zien wel wat voor moois en minder moois we tegenkomen. Zijn lievelingstrui: die blauwe met groene strepen. De krant in de koelkast, maar ook het verdrietige moment dat hij zijn huis niet herkent. Alles kwijt is en herinneringen en praten plaatsmaken voor een aai over de bol en een hand op de schouder. Een wandeling hand in hand. Het is goed, maar dan anders. Een andere dementie!