Tot God die mijn jeugd verblijdt is een novelle over een jongen die direct na de oorlog opgroeide in de Haagse Schilderswijk. Tijdens zijn puberteit werd hij, toen hij zich had aangemeld bij de verkennerij, zich pijnlijk bewust van zijn voorliefde voor jongens waar tegen hij zich hopeloos verzette. Het vroegtijdig overlijden van zijn moeder had grote invloed op hem en deed hem besluiten naar het kleinseminarie te gaan. Hij vond toen troost in het van huis uit meegekregen Rooms Katholieke geloof. In 1965 werd hij voor het eerst tot over zijn oren verliefd op een medestudent van de Latijnse School, een kleinseminarie voor laatgeroepenen in Gemert. Die liefde was ontredderend.